“ทำไมเช้านี้ไม่มีคนเลยวะเต้”เสียงของพิมบาริสต้าสาวพูดกับเต้หนุ่มบาริสต้าฝึกหัด
“เดี๋ยวก็มาพี่พิม ปกติของวันศุกร์ปะพี่”เสียงตอบจากหนุ่มรุ่นน้อง
“อีกอย่างนางฟ้าประจำร้านยังไม่มาด้วยเนอะ”พิมกล่าว “ใครพี่คุณส้มอะนะ ก็จริงพอแกมานั่งที่ไรหนุ่มๆมากันเต็มเลย”เต้กล่าวเสริม
“นั่นไงพูดถึงก็มาเลย”พิมพูดพร้อมกลับส่งสายตามไปยังประตูทางเข้าร้าน ร่างสูงสง่า
ในชุดทำงานที่เหมือนพร้อมจะไปออกกำลังกายมากกว่า เดินตรงเข้าที้ร้าน
วางกระเป๋าในที่ประจำ ยกนิ้วส่งสัญญานมายังพิม ก็เป็นอันเข้าใจว่าต้องเอาอะไรบ้างไปเสิร์ฟเธอ
ส่วนวันไหนเธอจะสั่งอะไรเพิ่มเติม เธอก้จะเดินมาที่หน้านบาร์ด้วยตัวเอง
แม้ว่าเธอจะนั่งอยู่ตรงนั้นประมาณ8-10ชั่วโมงต่อวัน
ก็ไม่มีใครว่าอะไรเธอเพราะเธอใช้จ่ายในร้านไม่ต่ำกว่าสี่ห้าร้อยบาท
ยังไม่รวมที่เป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดลูกค้าหนุ่มๆ หรือแม้แต่สาวๆบางคน
ที่แวะเวียนมาร้านซื้อเครื่องดื่มโดยมีจุดประสงค์แค่ได้เจอเธออีกไม่น้อย
ตอนแรกพิมกับเต้ก็ไม่รู้หรอก แต่หลังๆวันไหนที่เธอไม่มา จะถามหากันแทบทุกคน
แต่ที่น่าเสียดายคือ ไม่มีหนุ่มคนไหนที่จะกล้าเข้าไปคุยกับเธอแม้แต่คนเดียว
แต่นั่นก็อาจเป็นเรื่องดีสำหรับทุกๆคนก็ได้
แต่วันนี้เธอนั่งจนใกล้เวลาปิดร้านเนื่องจากงานไม่เสร็จ
“น้องพิมน้องพิมร้านปิดกี่โมงคะ”เสียงเธอตะโกนถามเมื่อรู้สึกว่าเธอเป็นคนสุดท้ายที่ยังนั่งอยู่
“ตามสบายเลยค่ะพี่ส้ม เดี๋ยวพิมกับเต้เก็บร้านรอ”พิมตอบ “ขอบคุณมากนะคะ”เสียงเธอตอบกลับมา
จริงๆแล้วร้านกาแฟมันก็คือสวนหน้าบ้านของพิมนั่นแหละการที่ลูกค้าจะนั่งเกินเวลา
เธอก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากขึ้นเท่าไร
เวลาประมาณ6โมงเย็นเต้ก็ขับจักรยานยนต์คู่ใจกลับไป
แต่งานเจ้ากรรมของคุณส้มก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จ
แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเก็บของเตรียมจะกลับ “งานเสร็จแล้วหรือพี่ส้ม”พิมถาม
“ยังเลยค่ะ แต่ว่ากลับไปทำต่อที่อื่นก็ได้”เธอตอบ “ไม่ต้องเลย ทำที่นี่แหละพี่”พิมกล่าวพร้อมกับเปิดไฟให้แสงสว่างตรงบริเวณที่ส้มนั่งอยู่
“เกรงใจค่ะ น้องพิมต้องกลับบ้านอีก”ส้มกล่าวด้วยสีหน้าเกรงใจ “ที่นี่บ้านพิมค่ะพี่
มาเดี๋ยวพิมนั่งเป็นเพื่อน”พิมพูดพร้อมกับเดินไปพร้อมกับน้ำเปล่า2แก้ว
เพื่อกดดันให้เธอทำงานต่อ
หลังจากนั้นบรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบสักพัก
จนกระทั่งงานเจ้ากรรมใกล้จะเสร็จ “ขอบคุณมากนะน้องส้ม
งานพี่ใกล้จะเสร็จแล้ว”ส้มพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “ยินดีค่ะ พี่ส้มมาอุดหนุนพิมแทบทุกวัน
อีกอย่างพี่ส้มรู้ไหมเนี่ย ว่าเป็นนางกวักประจำร้านเลย
ทั้งหนุ่มทั้งสาว”พิมเริ่มแซวเพราะเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของเธอ
“ขนาดนั้นเลยเหรอ พี่ไม่ได้สนใจก้มหน้าก้มตาทำงาน”ส้มตอบ “ค่ะพี่
ช่วงนี้ดูหนักขึ้นนะคะ”พิมถามด้วยความเป็นห่วง “พี่เร่งมันเองแหละ กิจการตัวเองจะทำให้ช้าก็ได้
แต่ไม่รู้ทำไมอยากจะให้มาโตเร็วๆจังช่วงนี้”เธออธิบายถึงสาเหตุ “อ้อ พิมขอโทษนะพี่
อยากรู้จริงๆพี่ส้มมีแฟนยังคะ”พิมถามอย่างเกรงใจแต่ห้ามความอยากรู้ของตัวเองไม่ไหว
“จะไปมีได้ไง พี่ไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากที่นี่กับคอนโดมาสักพักและ”นั่นเป็นคำตอบที่ทำให้พิมอึ้งไปสักพัก
“ห้าง อะไรก็ไม่ไปเลยเหรอพี่”พิมถามต่อ
“นี่ไงห้างพี่”เธอตอบพร้อมกับยกโทนศัพท์ในหน้าที่เต็มไปด้วยแอพซื้อขายของ
พิมเงียบไม่พูดอะไรต่อในใจได้แต่คิดว่าพี่แกทนอยู่ได้อย่างไร
จนในที่สุดงานของส้มก็เสร็จตามที่เธอต้องการ ซึ่งก็กินเวลาไปไม่มากนัก
วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันเสาร์
ซึ่งปกติส้มจะไม่มาที่ร้าน แต่วันนี้เธอกลับเดินมา ในชุดอยู่บ้านที่อยู่บ้านจริงๆ
แต่ก็เรียบร้อยมิดชิดตามสไตล์ของเธอ “พี่ส้มมาไงเนี่ยพี่”พิมกล่าวทักทาย
“มาพักผ่อน แล้วก็เมื่อวานรบกวน วันนี้เลยมาเป้นนางกวักให้อีกวัน”ส้มกระซิบข้างหูแซวกลับ
วันนี้เธอมาพักผ่อนจริงๆไม่นั่งมุมเดิม ไม่มีอุปกรณ์ทำงาน ไม่สั่งกาแฟเข้มๆ
นั่งใกล้ๆกลับบาร์บางครั้งก็รับหน้าที่เด็กเสิร์ฟ แทนเต้ที่หยุดไปในวันนี้
เหมือนที่ใครไปส่งข่าวอะไร ลูกค้าวันนี้เยอะผิดปกติ จนพิมทำแทบไม่ทัน
“นี่พี่ส้มเช็คอินใช่ไหมเนี่ย”พิมถามขณะที่ได้มีเวลาพัก “ใช่สิ
มาทุกครั้งพี่ก็ลงรูปทุกครั้ง แค่วันนี้มีรูปตัวเองด้วย
ปกติมีแต่กองเอกสารกับแก้วกาแฟ”ส้มตอบ
“มิน่าล่ะมากันเต็มร้าน”พิมตอบพร้อมกับสายหัว
พอบ่ายๆส้มก็กลับไป
“คุณส้มเนี่ยเขาเหมือนกาแฟเลยเนอะเจอทีไรก็ใจสั่น”ลูกค้าคนหนึ่งเดินมาพูดกับพิม
“จริงพี่ คนอะไรมันจะสวยได้ขนาดนั้น แบ่งมาให้พิมสักนิด็ไม่ได้”พิมตอบ
“เธอมีแฟนหรือยังน้องพิม”ลูกค้าหนุ่มถาม “พี่ไม่ถามเธอดูดีกว่า
พิมไม่แน่ใจ”พิมตอบเลี่ยงทั้งที่รู้คำตอบมาเมื่อวานนี้ ในใจคิดไปว่า
หากใครจีบคุณส้มเนี่ยต้องเจออเมริกาโน่ดับเบิ้ลโดสเลยนะ โดยเฉพาะช่วงนี้
วันจันทร์พิมก็เล่าเรื่องราวให้เต้ฟัง
ทั้งเรื่องวันสุกร์และวันเสาร์ ทำเอาเต้หัวเราะออกมาเบา และคนในเรื่องเล่าก็เดินมเข้ามาประจำที่เดิมในเวลาเดิม
เหมือนเป็นภาพประจำของร้านนี้ไปเสียแล้ว
แต่สิ่งที่ต่างออกไปในวันนั้นคือลูกค้าหนุ่มเมื่อวานที่น่าจะเป็นคนแรกที่กล้าเดินเข้าไปคุยกับเธอ
แต่ก็เหมือนจะไม่สมหวังสักเท่าไร จากอาการที่เดินคอตกออกไปจากร้าน
พอถึงเวลาเย็นส้มก็มาเล่าให้พิมฟังว่าเค้าเดินเข้ามาชวนไปกินข้าว
“แล้วพี่ส้มตอบไปว่าไงคะ”พิมถามอย่างสงสัย “ถ้ากินทีร้านนี้ได้ทุกวันเลยค่ะ”ส้มตอบ
“ปฏิเสธแบบเนียนๆเลยพี่”เต้กล่าวเสริม “พี่ไม่ได้จะปฏิเสธ
พี่คิดงั้นจริงๆ”ส้มแก้ต่าง “พี่ส้มไม่คิดจะมีแฟนเลยหรือพี่”พิมถาม “ก็คิดนะ
แต่งานก็ต้องมาก่อนปะ อย่างไรพี่ก็จะมานั่งทำงานที่นี่
ว่าจะหาแถวนี้เต้โสดไหม”ส้มตอบพร้อมกับมองหน้าเต้อย่างจริงจัง “พี่เอาจริงดิ น้องหนูโสดนะ”พิมถามก่อนที่แต่จะตอบอะไร
“เอาจริงดิ เต้ก็ขยันทำมาหากินดี”ส้มตอบสีหน้าจริงจังขึ้นมากกว่าเดิม
“ไม่ดีกว่าพี่ พี่เป็นพี่พวกผมแบบนี้ดีแล้ว”เต้รีบออกตัว “ว้า เซ้งเลย”ส้มหันมายิ้
หลังจากที่คุณส้มกลับไป พิมกับเต้ก็คุยกันถึงเรื่องวันนี้
“สบายทั้งชาติเลยนะเต้”พิมแซว “โอ้ยพี่
ผมมองแกเป็นพี่มาตลอดคิดภาพเป็นแฟนแกไม่ออกเลย”เต้ตอบ
“แต่แกดูเอาจริงมากเลยนะ”พิมต่อความ “จริงพี่ เราเป็นเพื่อนแกไปแบบนี้แหละ
ผมว่าน่ารักดี”เต้ตอบ “ลูกค้าคนนั้นเป็นไงบ้างวะเนี่ย โดนกาแฟเอสเปรสโซ่ร้อน3ช๊อตเข้าไป”พิมพูดถึงลูกค้าที่เข้าไปจีบคุณส้ม
“ลวกปวก ตั้งแต่คำแรกเลยพี่”เต้ตอบทั้งสองจึงหัวเราะออกมา
วันต่อมา
“คุณส้มเนี่ยเหมือนกาแฟจริงๆน้องพิม”ลูกค้าคนเมื่อมามาแอบคุญกับพิมที่หน้าบาร์
“อย่างไงพี่”พิมแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “แรกๆก็ใจสั่น ยังไม่ทันไรตาสว่างเลย”เขาตอบ
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”พิมถามต่อ “พี่เข้าใจเลย ทำไมไม่มีใครจีบเธอ ในหัวน่าจะมีแต่เรื่องงาน”เขาตอบ
พี่ไปคุยตอนเธอทำงานหรือเปล่า”พิมพยายามแก้ตัวให้ “พี่ไม่ลองดีกว่า”เขาตอบ
“น้องพิม น้องเต้ พี่จะบอกว่า
พี่จะไม่อยู่สองอาทิตย์นะ พี่ไปทำร้านที่เชียงใหม่ให้เพื่อน”คุณส้มเดินมาคุยเหมือนกับมาลางาน
“ตามสบายเลยพี่ แต่ร้านกะเงียบๆหน่อยนะเนี่ย นางกวักไม่มา”พิมแซว
“แหมสองอาทิตย์เอง”ส้มแก้เขิน “หลายหมื่นเลยนะ”เต้เสริม “น่าๆ พี่ขอลางานหน่อย
เดี๋ยวเอาเมล็ดมาฝาก”ส้มตอบกลับ “ตามสบายพี่ พวกเราพูดเล่น”พิมตอบ “พี่ค่อยสบายใจหน่อย”ส้มตอบพร้อมกับหัวเราะออกมา
หลายวันผ่านไป
“พอพี่แกไม่อยู่
ร้านมันหงอยๆจริงๆเนอะ”พิมพูดกับเต้ “ก็แกเป็นกาแฟนี่นาพี่
ดื่มทุกวันบ่อยๆมันกก็ขาดไม่ได้”เต้ตอบ “แล้วเต้ไม่สนกินกาแฟมั่งเหรอ”พิมแซว
“ไม่พี่ กินชาเขียวเหมือนเดิมดีแล้ว”เต้พูดพร้อมกับหยิบแก้วชาเขียวขึ้นมาดูด
หลายๆวันในช่วงนั้นลูกค้าหลายๆคนก็มาถามถึงส้ม พิมก็ได้แต่บอกว่าเธอไปทำงาน
พิมแอบกังวลเหมือนกันว่าลูกค้าจะหายไป แต่ก็โชคดีที่ลูกค้ายังติดกาแฟจริงของร้าน
ไม่น้อยกว่ากาแฟที่อยู่ร่างสาวสาย
“พี่พิมๆ
พี่โทรมา”เสียงเรียกจากเต้ ที่ทำให้ลูกค้าหันมาครึ่งร้าน ก่อนพิมวิ่งมารับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะพี่ส้ม มีอะไรให้รับใช้คะ”พิมรับสาย
“ไม่มีอะไรแค่จะบอกว่าวันนี้เปิดร้านแล้วรอพี่หน่อย
พี่จะเอาของไปแวะไปให้”ส้มตอบมาในสาย “พรุ่งนี้ก็ได้นี่พี่”พิมกล่าวอย่างเกรงใจ
“มันเยอะๆ พี่เกรงใจลูกค้าคนอื่นด้วย”ส้มตอบ ทำเอาพิมไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร
ทั้งสองจึงต้องอยู่รอ ซึ่งเธอก็มาไม่เย็นนัก พร้อมกับของฝากสองสามถุงใหญ่ๆ
“พิมเข้าใจแล้วว่าทำไมไม่เอามาตอนเช้า”พิมกล่าวพร้อมกับไปช่วยเธอถือของ
“พี่ไม่รู้ว่าชอบอะไรเลยซื้อมาหมดเลย”ส้มตอบพร้อมกับหยิบของส่งให้พิมกับเต้คนละถุง
เธอซื้อของฝากแทบทุกอย่างที่นึกออกในเชียงใหม่ “เยอะไปไหมพี่”เต้ถาม “ก็วันหลังก็ เอามาทำอะไรให้พี่เกินก็ได้”ส้มตอบ
“งั้นพรุ่งนี้พวกเราขอเลี้ยงพี่ส้มวันนึงนะ”พิมเสนอ ส้มก็พยักหน้าตอบรับ
วันรุ่งขึ้นส้มกลับมาที่มุมประจำอีกครั้ง
บรรยากาศก็ดีขึ้นทันตา จนพิมถึงกับพูดกับเต้ว่า
“ร้านเราขาดกาแฟส้มไม่ได้จริงๆ”พิมพูดพร้อมกับยิ้ม “แล้วพี่จะเลี้ยงอะไรแก
แกน่าจะซื้อมาฝากเราหลายพันเลยนะ”เต้ถาม “ไม่ต้องไปคิดเยอะเต้
แกไม่ใส่ใจเรื่องนั้นหรอกพี่ว่า ทำสปาเกตตี้ใส่อั่วให้แกไป”พิมตอบ “ก็จริง
ของพี่”เต้ยอมรับ
เวลาผ่านไป
เหมือนชีวิตการงานของส้มเริ่มลงตัวขึ้น
เช่นเดียวกับร้านของพิมที่ลูกค้าก็เริ่มอยู่ตัว มันเหมือนอีกตัวตนหนึ่งของแต่ละคนเริ่มปรากฏ เป็นคนที่ดูสดใส
โดยเฉพาะสมที่เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่ดูสง่างาม น่าค้นหา
กลายเป็นสาววัยรุ่นที่สดใส “พี่ส้มถ้าแต่งใสกว่านี้พิมจะไม่กล้าเรียกพี่แล้วนะ”พิมแซวทันทีที่ส้มเดินมาถึงบาร์
“แล้วแต่พี่พิมเลยค่ะ”ส้มตอบพร้อมกับหัวเราะทำเอาพิมไปไม่ถูก “ผมไม่ช่วยนะพี่พิม”เต้ออกตัว
“เออ ทั้งสองคน ปิดร้านสักอาทิตย์ได้มะ ไปเที่ยวกัน”ส้มกล่าวชวน “ไปได้
ไม่ต้องปิดพี่ส้ม ให้น้องๆช่วยดูแลได้”พิมตอบ “พี่จะชวนไปเที่ยวกัน เหนือไปรีสอร์ที่พี่เปิดไว้จากน้ำพักน้ำแรง”ส้มเริ่มแนะนำ
“ที่พี่หายไปตอนนั้นอะนะ”พิมถาม “ใช่ๆ นั่นแหละ
ไอ้ที่เร่งงานก็เพราะหาเงินมาลงไอ้นี่แหละ”ส้มตอบ “อยากเห็นจังว่าจะสวยขนาดไหน”พิมพูดในขณะที่ตาลุกวาว
“ไม่ขนาดนั้น อย่าคาดหวังสูง”ส้มรีบถ่อมตัว ก่อนจะเดินไปนั่งยังที่ประจำ
“น้องส้ม
สบายดีนะครับ”หนุ่มใจกล้าคนเดิมกล่าวทักทาย “ค่ะ ช่วงนี้ดีขึ้นเยอะเลย”เธอตอบ “เสาร์อาทิตย์หน้าว่างไหมครับ”เขาถาม
“ทำไมหรอคะ”เธอถามกลับ “พี่อยากชวนน้องส้มไปทานข้าวครับ จะเป็นร้านนี้ก็ได้”เขาตอบ
“ส้มรอเพื่อนตอบนัดอยู่ค่ะ ว่าพวกเขาว่างไหม ส้มว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน”เธอตอบแบบเลี่ยง
“พี่รอคำตอบอยู่นะครับ”เขาตอบพร้อมกับเดินออกมายังบาร์ “ยังไม่เข็ดเหรอพี่”พิมที่เห็นเหตการณ์ตลอดแซวทันทีที่เขาเดินมาถึง
“คุณส้มเนี่ยจะกี่ครั้งก็ยังน่าพยายาม”เขาตอบ “แล้วแต่พี่เลย ขอให้ได้ขอให้โดน”พิมตอบทั้งที่พอจะเดาผลได้อยู่แล้ว
“สมพรปากนะน้องพิม”เขาตอบ “ค่ะ ว่าแต่วันนี้รับอะไรดีคะ”พิมตัดบท “เหมือนเดิมเลย”เขาตอบ
พอกาแฟเสร็จเขาก็รีบหยิบ แล้วเดินไปหาที่นั่ง
ส้มก็พิมพ์แชทหาเพื่อนทันที
ซึ่งก็ไม่ใช่ใครหรอก ก็สองพี่น้องที่อยู่หลังบาร์นั่นแหละ ว่าต้องไปกลับเธอแล้วเธอไม่อยากทานข้าวกับพี่ที่พยายามจะเข้าหาเธอ
ซึ่งพิมกับเต้ก็พร้อมจะช่วยพี่สาวคนสำคัญคนนี้อยู่แล้ว ก็เลยตอบรับไป
ส้มไม่รอช้าจัดการจองที่พัก ที่เป็นของตัวเองทันที ก่อนจะเดินไปหา
พ่อหนุ่มใจกล้าคนนั้น
“ขอโทษนะคะพี่”ส้มเรียก
“น้องส้มว่างไปกับพี่เหรอครับ”เขารีบดักทาง “เปล่าค่ะส้มจะบอกว่าส้มไม่ว่าง
เพื่อนพึ่งตอบมาว่าไป”เธอตอบ “โอเคครับ ไว้โอกาสหน้านะครับ”เขากล่าวส่งท้ายก่อนที่เธอจะเดินกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง
สิ่งที่ส้มคิดอยู่ในใจคือถ้าวันนั้นเขายอมกินข้าวกับเธอที่ร้านนี้ตั้งแต่แรก
ตอนนี้เขากับเธออาจได้คบกันไปแล้ว แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว
พอไม่สมหวังพ่อหนุ่มใจกล้าก็เดินกลับมาที่บาร์เพื่อจ่ายเงิน
“เป็นไงพี่”พิมแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว “กาแฟ แก้วนี้มันคงขมไปสำหรับพี่”เขาตอบ
“เอาน่าพี่ ไว้รอแก้วอื่นนะ”พิมปลอบใจ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่มองไปส้ม
ก่อนจะถอนหายใจออกมา พิมยิ้มให้กำลังใจแทนคำพูด ก่อนที่เขาจะเดินจากไป
วันนั้นก็เป็นอีกวันที่ส้มอยู่จนร้านปิด
ไม่ใช่เพราะงานแต่รอที่เมาท์แตกกับพนักงานทั้งสอง พอประตูรั้วปิดลง
เหลือเพียงรถสามคันที่จอดอยู่ ส้มก็เดินมาด้วยท่าทีที่สดใส “ขอบใจมากน้องๆ
แต่จะไปกันจริงๆใช่ไหม”ส้มถาม “ไปสิพี่ แต่ติดแฟนเต้ไปอีกคนได้ไหม”พิมถาม
แต่คนที่ทำหน้าน่าสงสารคือเต้ “ได้สิ ว่าแต่เต้มีแฟนนานแล้วเหรอ”เธอตอบพร้อมกับหันมามองค้อน
“นานแล้วพี่ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลย ตอนนี้อยู่เชียงใหม่พอดี”เต้ตอบ “อ่าวเหรอ
ไม่ได้ชื่อจูนใช่ไหม”ส้มถาม “ชื่อจูนพี่หน้าตาแบบนี้”เต้โชว์รูปหน้าจอโทรศัพท์ให้ดู
“คนนี้ตกแต่งภายในให้พี่เอง น้องเต้ชอบกินชาเขียวนี่เอง มิน่าล่ะไม่ยอมกินกาแฟส้ม
555”เธอแซวพร้อมกับขำออกมาเอง พิมเองก็เผลอขำออกมาเพราะนึกถึงเหตการณ์ในวันที่ส้มพูดว่าอยากได้เต้เป็นแฟนวันนั้น
“พิมถามอะไรอย่างสิพี่ส้ม ทำไมถึงเป็นชาเขียว555”พิมแซวต่อทันที “พอๆเลยพี่สองคน”เต้พยายามห้าม
“ก็ถึงแม้จะหวาน แต่จริงๆก็เข้มไม่แพ้กาแฟอย่างพี่หรอก”ส้มตอบพร้อมกับยักคิ้ว พอพูดจบทุกอย่างก็ถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะของสาวๆ
เต้ก็ได้แต่นั่งยิ้ม “ว่าแต่พี่ส้มไม่คิดจะมีแฟนแล้วเหรอ”พิมถามต่อ “ไม่แล้วน้องพิม
น้องเต้ พี่มีพวกเราแล้วก็ชาเขียวก็พอและ”พิมตอบพร้อมกับแซวไปพร้อมๆกัน “น่าเสียดายที่ไม่มีหนุ่มไหน
ได้ดื่มกาแฟดีๆแก้วนี้ ถ้าทนความเข้มตอนแรกๆได้ คงจะรู้ว่าลึกๆหวานขนาดไหน”พิมกล่าวพร้อมกับหันไปสบตาส้มด้วยแววตาจริงจัง
“ถ้าดีขนาดนั้น พี่เก็บไว้กินเองแหละดีแล้ว”ส้มตอบ ทำให้ทั้ง3คนหัวเราะออกมา
วันไปเที่ยวมาถึง
เมื่อทัน3คนเดินไปถึงรีสอร์ทของส้มกับเพื่อน โดยมีจูนรออยู่แล้ว “อ้าว นี่รู้จักกันเหรอพี่ส้ม”จูนทักทันที่เห็นทั้ง3คน
“ใช่สิ นี่ไงเต้ที่พี่เล่าให้ฟัง555”ส้มตอบพร้อมกับหัวเราะให้กลับความโลกกลม “โหนี่เกือบต้องเผารีสอร์ทนี้ทิ้งแล้วนะพี่
จะแย่งแฟนน้องซะงั้น”จูนพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง “ตอนเต้โชว์รูปแกพี่ก็ตกใจเหมือนกัน
ว่าแต่มันคงจะกล้าทิ้งแกมาคบพี่หรอก”ส้มตอบ “ก็ลงกล้าสิ จะเผาทั้งมอไซ
ทั้งรีสอร์ทเลย”จูนตอบพร้อมทำหน้าดุ “เห็นไหมๆพี่บอกแล้ว”ส้มหันไปกระซิบพิมก่อนจะแอบขำกัน2คน
เต้ที่รู้เรื่องดีได้แต่ยิ้ม ส่วนจูนก็งงจนกระทั่งทุกคนต้องเล่าให้ฟัง
หลังจากจบทริป
ส้มก็มาที่ร้านน้อยลง เพราะได้เวลาที่เธอจะออกไปใช้ชีวิตแบบจิบกาแฟอร่อยๆ รับผลตอบแทนของการที่ทนกินกาแฟขมๆมาเป็นปี
แต่รสชาติที่เธอคุ้นเคยที่สุดก็คือกาแฟฝีมือของพิมกับเต้
จึงต้องแวะเวียนกลับมาทักทายอยู่เสมอๆ
“ร้านน้องพิมนี่ดีเนอะ
พอกาแฟอย่างคุณส้มไปก็มีชาไทย หรือมะนาวโซดามาแทน”พ่อหนุ่มใจกล้ากระซิบกับพิม “ดีแล้วพี่
เดี๋ยวลูกค้าหายถ้าไม่มี”พิมตอบทั้งๆที่จริงเธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ เพราะเธอเชื่อวว่าสิ่งที่ดึงดูดลูกค้าเข้ามาจริงๆก็คือบรรยากาศ
รสชาติ และการบริการที่ดี ส่วนกาแฟในร่างมนุษย์อย่างส้มก็ยังแวะมาทำให้
ใจของใครหลายๆคนเต้นแรงอยู่เป็นครั้งคราว
“ใครมาตอนนี้เนี่ยจะปิดร้านอยู่แล้ว”พิมหันไปพูดกับเต้เมื่อมีรถที่ไม่คุ้นตามาจอดที่หน้าร้าน
“น้องๆ พี่กลับมาแล้ว”เสียงหนึ่งดังมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครที่ไหนส้มนั่นเอง “พี่ส้มมาอะไรป่านนี้จะปิดร้านแล้วเนี่ย”พิมถามด้วยน้ำเสียงโมโห
แต่สิหน้านั้นเป็นไปในทางตรงข้าม “พี่ก็จะมากินกาแฟแบบที่พี่ชอบทุกสุดไง”ส้มตอบ “ก็มาตอนเปิดร้านก็ได้นี่พี่”พิมถาม
“ไม่สิ พี่หมายถึงพวกเราสองคน กาแฟของพี่ ในแบบที่ไม่ผสมอะไร”ส้มตอบพร้อมกับยิ้ม “วันนี้มาทางนี้เหรอพี่
แล้วไอ้จูนล่ะ”เต้ถาม “อ้าว ทำไมเต้รู้”ส้มถาม “อ้าว ก็มันบอกผมว่าจะมาเลยคิดว่าน่าจะมากับพี่”เต้ตอบ
“โอ้ยยายจูนเอ้ย แล้วมันบอกว่าจะเซอร์ไพส์”ส้มบ่น ยังไม่ทันขาดคำจูนก็เดินทำท่าทางตัวลีบมา
“พี่ส้มหนูลืมว่าบอกเต้ว่าจะมาหามันวันนี้”จูนพูดพร้อมกับเกาหัว “เออเออช่างมันเถอะ
ว่าแต่สบายดี ขายดีเหมือนเดิมนะน้องๆ”ส้มถาม “ก็ดีพี่ พอไม่มีกาแฟแบบพี่
ก็มีพวกชาไทย ชานม น้ำหวานมาแทน หนุ่มชอบกว่าอีก จิบง่ายไม่ขม แต่ชาเขียวคงไม่มีใครกล้าจิบกลัวบาริสต้าหนูต่อยเอา”พิมตอบพร้อมกับเสียงหัวของส้มกับพิม
แล้วสีแดงบนใบหน้าของอีกสองคน “แล้วเจ้เมื่อไรจะมีแฟนเนี่ย”จูนรีบตัดบทพร้อมกับแซวกลับ
“อ้าวจูนกาแฟดีอย่างเจ้ ต้องเพรียวๆแบบนี้แหละถึงจะอร่อย”ส้มตอบพร้อมกับหันไปค้อน
ก่อนทั้งสี่คนจะเข้ามากอดกันกลม
0 ความคิดเห็น